Begin jaren 80 van de vorige eeuw was ik een jaar of 14 en helemaal ondersteboven van The Rolling Stones. Zij hadden net de elpee Tattoo You uitgebracht met nummers als Waiting on a Friend. Achteraf gezien was dit het laatste écht goede Stones-album.
In de klas zat ik naast Jeroen. Hij was twee jaar ouder dan ik en via het VWO uiteindelijk op de Mavo beland. De Stones vond hij oké, maar J.J. Cale dáár moest ik eens naar luisteren. Daarom mocht ik een bandje van hem lenen.
Het eerste nummer was Mama Don’t. Al snel daarna heb ik de elpee Shades en later Naturally gekocht. Sindsdien ben ik fan van J.J. Cale. Vandaag schijnt J.J. Cale overleden te zijn. Raar omdat hij al 30 jaar in mijn buurt was met zijn muziek.
Herbert Raat 