“Waarom heeft de gemeente dan niets gedaan toen mijn gezin hulp nodig had?” Een goed antwoord had ik niet voor Arjan de Boer. Hij is een vader die de afgelopen jaren een gevecht met kanker heeft overwonnen.
“Waarschijnlijk hoorde de gevraagde voorziening niet bij de gemeente en dan is het telefonisch afgedaan. Daarom kunnen we uw aanvraag ook niet terugvinden,” vertelde ik hem. Mijn systeemantwoord vond ik zelf ook niet al te overtuigend. Hoogste tijd om er in te duiken.
Doorverwezen
Wat was er met hem aan de hand? De vader van twee jonge kinderen kreeg te horen dat hij kanker heeft. Hij komt in een medisch circus terecht met chemo- en stamceltherapie. Als hij weer naar huis kan, belt de maatschappelijk werkster van het OLVG-ziekenhuis de gemeente voor gezinshulp. Dat kan niet via de gemeente en ze wordt doorverwezen naar vrijwilligersorganisaties. @NHNieuws maakte er dit item over: zie HIER.
‘Dit gebeurt overal hoor,’ vertelt de maatschappelijk werkster me als ik haar bel. “In Amsterdam is het net zo.” Vaak gaat het om situaties waar een gezin is ontwricht na een periode van grote stress. Niet alles valt dan op te vangen door de partner, familie of vrienden.
Er moet ook gewerkt worden, want de hypotheek loopt gewoon door. “Het systeem werkt over het algemeen prima, maar soms heb je flexibiliteit nodig. Vaak gaat het om beperkte hulp van een paar weken om alles weer op de rit te krijgen”, aldus de maatschappelijk werkster. Hulp op maat is dan nodig.
Protocollen
Als bestuurder is het soms lastig. Enerzijds zie ik dat er heel hard gewerkt wordt aan het formuleren van goed beleid op alle terreinen. Iedereen gaat aan de slag met het in kaart brengen van processen, het opstellen van procedures, protocollen en werkinstructies.
Ze zijn druk met het beschrijven van functieprofielen en de daarbij behorende taken, bevoegdheden en verantwoordelijkheden. Om nog maar niet te spreken over het inrichten van de P&C-cyclus, kennismanagement, capaciteitsmanagement, kwaliteitsmanagement, etcetera. Dat is ook nodig, anders wordt alles willekeur.
Anderzijds zijn er de inwoners zoals Arjan. Die net niet in al die systemen passen, maar wel heel hard hulp nodig hebben. Het is wat mij betreft een mentaliteitskwestie. Hoe ga je om met zo’n specifieke aanvraag? Niet door een systeemantwoord te geven en daarmee de zaak af te doen.
Keukentafel
Wat mij betreft vragen we door en gaan we aan de keukentafel zitten. Daarom heb ik Arjan bij de eerstvolgende training van onze medewerkers uitgenodigd. Zo hoop ik dat we zorgvragen als die van hem in de toekomst anders en beter kunnen oppakken.
Zie voor artikelen hieronder:
